
Nowy pomysł muzyczny trzech muzyków z Poznania jest kolejnym ich działaniem na pograniczu różnych stylistyk. Jest to balans pomiędzy Sacrum i Profanum – improwizacja jazzowa w oparciu o tematy zaczerpnięte z liturgii Kościoła Rzymsko-Katolickiego.
Materiałem wiodącym w przedsięwzięciu artystów są Sekwencje – według niektórych muzykologów – pierwsze w całości autorskie śpiewy Kościoła na zachodzie Europy.
W dużym uogólnieniu można powiedzieć, że cechą wspólną wszystkich sekwencji jest ich rytmiczność, którą narzuca tekst – religijny acz nie biblijny. Rytmiczność i ludowość sekwencji utorowała drogę i popularność późniejszym pieśniom kościelnym. Powtarzalność „ludowych rymowanek“, jak niekiedy nazywali je złośliwie niektórzy przeciwnicy rozwoju sekwencji (głównie w Rzymie), powoduje pewnego rodzaju trans. Jest to rodzaj kontemplacji religijnej i duchowej, którego motorem obok tekstu jest persewerująca muzyka. Forma muzyczna dla nas współczesnych prosta, ale przez tę prostotę inspirująca – zwłaszcza jazzowych improwizatorów.